با توجه به تحریمهای اعمالشده از سوی آمریکا بهخصوص قانون سزار، بسیاری از بازیگران خارجی نمیتوانند در دوره بازسازی سوریه فعالیت جدی داشته باشند. حتی روسیه نیز که در عرصه سیاسی بهصراحت با تحریمهای جدید آمریکا مخالفت کرده است، در عمل احتمالاً به دلیل فعالیت برخی از شرکتهای حاضر در سوریه در سایر کشورها، عقبنشینی داشته باشد؛ اما به نظر میرسد طرحهای بزرگ روسیه در سوریه از جمله سرمایهگذاری در بندر طرطوس و معادن فسفات که توسط شرکت تحت تحریم استرویترنسگاز انجام میشود، ادامه پیدا میکند.
عقبنشینی رقبای قدرتمند خارجی در عرصه بازسازی سوریه سبب میشود فرصتی بیبدیل برای ایران در این دوره پدید بیاید که در صورت بهرهمندی میتواند بعد از چندین دهه، نفوذ اقتصادی جمهوری اسلامی را نیز همتراز نفوذ سیاسی و امنیتی گسترش دهد. درعینحال با توجه به وخامت وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم سوریه، تعلل ایران در ورود جدی و برنامهریزیشده به بازسازی این کشور میتواند به بروز شکافهای جدی بین حاکمیت و مردم و حتی تقابل مجدد میان آنها منجر شود. این تقابل با مداخله دشمنان سوریه و محور مقاومت سبب خواهد شد تا آنچه را که دشمنان در میدان جنگ از دستیابی به آن عاجز ماندند در میدان بازسازی و بازی با معیشت مردم به دست آورند و سوریه را از محور مقاومت خارج نمایند. اگرچه دراینبین ممکن است ایالاتمتحده آمریکا و اتحادیه اروپا خود به دلایل سیاسی، روابط دیپلماتیک خود با سوریه را احیا نکنند اما از طریق برخی کشورهای اروپایی و برخی کشورهایی عربی از جمله عربستان و امارات، نفوذ خود را احیا خواهند کرد.